Un acrílico de Xoán Cerviño para Isaac Díaz Pardo


Xoán Cerviño, natural da Estrada, é licenciado en Belas Artes e diplomado en enfermaría. Bolseiro en Londres, coñece os mellores museos desa cidade, as súas galarías e -de paso- enchoupase de paixasismo e da corrente artística Land Art. Certamente ese amor pola paisaxe igual lle procede da observación das ribeiras do Ulla, da contorna de Couso, onde ás veces os torrados son fantásticos, os verdes clorofílicos e as mazás recenden a un mundo natural... 

As súas inquedanzas teñen que ver, asemande, coa arte e a filosofía... Pensemos que en moitas ocasións é máis complicado enxergar unha obra ca executala tecnicamente, concibila dende un pensamento crítico (incluso filosófico) para logo ter algo máis ca estética, senón incluso contidos e metalinguaxes... 

As obras de Cerviño fican en diversas coleccións públicas e privadas: na Kingston University (Londres), CGAC de Santiago de Compostela, na Deputación de Pontevedra e en fondos de varias entidades bancarias e sociedades mercantís...

Cando o chamo do Alento Esbravexo gabeou até os seus ouvidos, logo de cruzar as augas do Ulla, Xoán Cerviño gustou de elaborar ad hoc unha obra para conmemorar a nacenza de Isaac. Trátase dun abstracto, en acrílico sobre tea de 50 por 60 centímetros, baseado no cromatismo das pezas de Sargadelos, onde as formas e siluetas só se manifestan de xeito insinuantes, como se se tratar de vaixelas fendidas "que se xuntan a modo de puzle. Achegarse á obra e á vida de Isaac Díaz Pardo supón un abano de posibilidades creativas", conclúe o artista estradés. 

Ben haxa, prezado Xoán... Saúde e cor nas vidas de todas/os!

Peza de Xoán Cerviño en conmemoración do centenario do nacemento de
Isaac Díaz Pardo



Comentarios

  1. Pilar Sampedro20 de decembro de 2020, 02:38

    Eu quero ver o país na túa pintura: as cores das cerámicas, as casas dos avós, a cova na que agacharse temporalmente ou para sempre, as aldeas petroglifos, os montes redondeados e á nosa medida, os mil ríos que atravesan a xeografía, os vales e o mar no horizonte.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

Ana de Vilatuxe, Isaac e a tecelá de soños

Imaxe
Véxote... (peza de Ana de Vilatuxe) Das terras de Lalín vén a manda de hoxe, unha manda elaborada por unha das compoñentes do Alento Esbravexo, de aí que o que se poida dicir dela sempre vai saber a pouco. Chámase Ana Iglesias Otero, mais para todo o mundo é Ana de Vilatuxe: nas súas costas gusta de levar o estandarte das orixes e da palabra versificada en celeste. Véxote...   (peza de Ana de Vilatuxe) Ana é unha persoa arteira e artista, pois tanto lle dá á costura coma á creatividade téxtil, tanto lle dá á recompilación de expresións tipicamente galegas como a redactar textos marabillosos coma este que acompaña á súa obra. Digamos que entre outras afeccións está a de ser "coleccionista de palabras". Día tras día, e coma unha verdadeira Penélope, ía tecendo ideas para homenaxear a Isaac. Logo volvía destecelas e de novo ganduxaba outra. Creaba e derrubaba as súas pezas nunha catarse creativa, cíclica, en ziczac, como cando se pican as lapelas das chaquetas de bo xenero ou d
Ler máis

Loli Suárez e un café con Isaac

Imaxe
Loli Suárez realizou esta instalación para lembrar as tonalidades da cerámica de Sargadelos, ese tons caligráficos da nosa epiderme cultural, sensíbel e con recendo a memoria que non esquece. Certo é que nela aparecen pezas desa fábrica, outrora rexida con ímpeto (pero sobre todo con xenerosidade) por Isaac Díaz Pardo. Porque esas alfaias azuis e brancas (abandeiradas no celeste) combinan moi ben co verde da Terra (da Nosa Terra!) dende a que se respira aínda hoxe a ánima imperecedoira daquel que veu ao mundo na Casa da Tumbona. Canda esta peza, un correo da súa autora advirte do seguinte: " Boa tarde! Achégovos a miña pequena homenaxe a Isaac Díaz Pardo. A foto é unha síntese do que el representa na miña vida e, sobre todo, dende que empecei a ler sobre el e Luís Seoane. Agradezo moito, moito esta inciativa. Unha aperta ben forte (...). María Dolores Suárez Baltasar ". Sinceramente, dende o Alento Esbravexo gustamos de instalacións tan xeitosas e acaídas como a que aquí se e
Ler máis

Por ti, Isaac, volveriámolo facer!

Imaxe
Poñerse diante do teclado do ordenador para escribir algo que non queriamos facer, xusto hoxe, íase demorando instante tras instante, co morder das unllas, o trabar dos dentes e unha barra espaciadora que só escribía silencios en liña. É abondo complicado poñer o fecho a un proxecto que, agora mesmo, lanzamos hai 10 meses. O 7 de xullo de 2020 abríase a porta deste forno de ideas, aínda que tres meses antes -e a lume maino, coas mans do país entregando esforzo- xa se estivera a quecer o fogar.  O día 9 faciamos un chamamento público a participar neste proxecto, no gustamos de recibir centos de colaboracións (hoxe suman 263) elaboradas por ducias e ducias de particulares (sociedade consciente, civil e activa), artistas plásticos e persoas do mundo da escrita. Polo que nese xullo, incluso antes de conmemorar o centario do nacemento de Isaac, saía a nosa primeira fornada, dende un blogue sinxelo, que ao longo de máis de corenta semanas espallou afectos, ideas fugantes e pezas marabillosas
Ler máis