Ana de Vilatuxe, Isaac e a tecelá de soños

Véxote... (peza de Ana de Vilatuxe)

Das terras de Lalín vén a manda de hoxe, unha manda elaborada por unha das compoñentes do Alento Esbravexo, de aí que o que se poida dicir dela sempre vai saber a pouco. Chámase Ana Iglesias Otero, mais para todo o mundo é Ana de Vilatuxe: nas súas costas gusta de levar o estandarte das orixes e da palabra versificada en celeste.

Véxote... 
(peza de Ana de Vilatuxe)

Ana é unha persoa arteira e artista, pois tanto lle dá á costura coma á creatividade téxtil, tanto lle dá á recompilación de expresións tipicamente galegas como a redactar textos marabillosos coma este que acompaña á súa obra. Digamos que entre outras afeccións está a de ser "coleccionista de palabras".

Día tras día, e coma unha verdadeira Penélope, ía tecendo ideas para homenaxear a Isaac. Logo volvía destecelas e de novo ganduxaba outra. Creaba e derrubaba as súas pezas nunha catarse creativa, cíclica, en ziczac, como cando se pican as lapelas das chaquetas de bo xenero ou de pano. Ao final ficou esta última idea como definitiva. Colleu o teléfono e chamou a un dos caricaturistas máis representativos de Galiza e que xa ten colaborado connosco para honrar a Isaac. Siro, o artista a quen telefona, acepta de bo grao que a tecelá de soños enfíe a caricatura que el elaborara do Señor de Sargadelos. Así quedou retratado nun fío que confío sexa duradeiro como a propia pegada que Isaac deixou en todas e todos nós. 

Ana, con acerto, amósanos as dúas caras da súa obra -o dereito e o revés-. Xa veredes que gusto escoitala enfiar palabras mentres asexa por entre os ollais dunha biografía, a de Isaac, esa que soubo admirar dende o calado dos días.

Véxote...

Namentres ía bordando o deseño que fixo de ti Siro, lembreime de cando menos dúas veces que me crucei contigo na zona vella de Compostela. Arrepíntome agora de non ter parado aquel teu camiñar as présas, para agradecerche todo canto fuches capaz de crear. Falo en presente pois aínda segues estando entre nós.

Véxote nesta maraña de fíos que van e veñen como os camiños da vida.

Véxote nesta maraña de fíos que fan que ese outro lado pareza case perfecto... perfecto e imperfecto.

Véxote nesta maraña de fíos que suxeitan outros para que poidas ser.

Véxote nesta maraña de fíos que te atan a este outro lado, como cando te pensamos.

Véxote nesta maraña de fíos tentando liberarte deste xeito de quen quixo e quere ocultarte.

Temos tesoiras Isaac! Usámolas ao berro de: Alento Esbravexo!

Véxote... (peza de Ana de Vilatuxe)

Ana de Vilatuxe