Recibe Isaac un aloumiño mandado por Kukas

Mariscando chapapote (autor: Kukas - Marcelino de Santiago)

Compostelán de nacenza e polífacético creador é Marcelino de Santiago Viqueira - Kukas. As súas actividades encarreiran polos vieiros das artes escénicas, a literatura, a música, a escultura, a fotografía e a pintura. Non son poucos os recoñecementos que ten obtido, polo que debemos sinalar cando menos tres deles: Premio Compostela á mellor escenografía por Saxo Tenor, de Roberto Vidal Bolaño (1993); Mención de honra polo seu labor no teatro de bonecos do Centro Municipal de las Artes de los Títeres de Bilbao (1997); e o María Casares á mellor escenografía pola obra O Cránio Furado, dirixida por Quico Cadaval (2011).

Cóntanse por ducias as súas exposicións pictóricas, e non menos as do eido fotográfico... Se ben moitas e moitos de nós coñecerémolo polas míticas portadas para discos de Milladoiro, Faíscas do Xiabre... e algúns cartaces do Centro Dramático Galego. 

Sen dúbida, un portento está cabo desta homenaxe multitudinaria e virtual que desenvolvemos, dende o Alento Esbravexo, para honrar a un fillo da Galiza: Isaac Díaz Pardo. Por iso, é boa honra contar con Kukas, que desta volta entréganos dúas mandas nun mesmo envío, unha totalmente lírica e outra plástica. A primeira procede do libro titulado Versos para pintar ao abrente; a segunda leva por rótulo Mariscando chapapote (que foi elaborada en acrílico, sobre lenzo, cunhas dimensións de 162 por 130 centímetros en longo e alto, respectivamente)

Ben haxa, caro Marcelino... Saúde e Arte!


Debuxando no maxín

a faciana de porcelana e alabastro,

o corpo de bágoas das sereas

e un sorriso de perlas oceánicas.

 

A escuma na beiramar

deixa súa pegada salgada

coma un velo de noiva

sobre as algas espalladas a eito.                               

 

As rochas, siluetas de almas,

se deitan espidas ao ar

mentres unha gaivota

acouga sobre seu corpo

contemplando como o sol

copula senlleiro coa alborada.

 

De VERSOS PARA PINTAR AO ABRENTE -  Marcelino de Santiago Viqueira (Kukas)


Comentarios

  1. Unknown9 de novembro de 2020, 16:33

    Maestro, sempre contigo, admiración e, como dirías ti, espanto...

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

Por ti, Isaac, volveriámolo facer!

Imaxe
Poñerse diante do teclado do ordenador para escribir algo que non queriamos facer, xusto hoxe, íase demorando instante tras instante, co morder das unllas, o trabar dos dentes e unha barra espaciadora que só escribía silencios en liña. É abondo complicado poñer o fecho a un proxecto que, agora mesmo, lanzamos hai 10 meses. O 7 de xullo de 2020 abríase a porta deste forno de ideas, aínda que tres meses antes -e a lume maino, coas mans do país entregando esforzo- xa se estivera a quecer o fogar.  O día 9 faciamos un chamamento público a participar neste proxecto, no gustamos de recibir centos de colaboracións (hoxe suman 263) elaboradas por ducias e ducias de particulares (sociedade consciente, civil e activa), artistas plásticos e persoas do mundo da escrita. Polo que nese xullo, incluso antes de conmemorar o centario do nacemento de Isaac, saía a nosa primeira fornada, dende un blogue sinxelo, que ao longo de máis de corenta semanas espallou afectos, ideas fugantes e pezas marabill...
Ler máis

Xoán Andrade, Isaac Díaz Pardo e o Laboratorio de Formas

Imaxe
Laboratorio de Formas  (Xoán Manuel Andrade) As súas publicacións téñense visto nun bo número de xornais e semanarios, como aquela emblemática A Nosa Terra . Porén, na actualidade o seu humor gráfico tamén se ten lanzado dende cabeceiras como Sermos Galiza , Nós Diario e La Región , sen excluír a CIG-Ensino . Amais diso, algúns materiais de tipo pedagóxico e educativo vén a luz en varios medios. Este é, a grandes trazos, o quefacer habitual de Xoán Manuel Andrade Vidal, pero este labor artístico no exclúe a súa profesión docente e que se mergulle de cando en vez na investigación rigorosa. Queremos lembrar, entre outros estudos, aquel no que aborda a historia do coñecido Globo de Bentanzos dende a perspectiva do humor gráfico (publicado no Anuario Brigantino ). E aínda que ilustrou algún deses globos de papel, tamén quere entregarnos o seu tributo-homenaxe a Isaac Díaz Pardo. Comenta Xoán Andrade que a caricatura que nos presenta comezouna cun bocexo en papel e que, logo de tela ac...
Ler máis

Ana de Vilatuxe, Isaac e a tecelá de soños

Imaxe
Véxote... (peza de Ana de Vilatuxe) Das terras de Lalín vén a manda de hoxe, unha manda elaborada por unha das compoñentes do Alento Esbravexo, de aí que o que se poida dicir dela sempre vai saber a pouco. Chámase Ana Iglesias Otero, mais para todo o mundo é Ana de Vilatuxe: nas súas costas gusta de levar o estandarte das orixes e da palabra versificada en celeste. Véxote...   (peza de Ana de Vilatuxe) Ana é unha persoa arteira e artista, pois tanto lle dá á costura coma á creatividade téxtil, tanto lle dá á recompilación de expresións tipicamente galegas como a redactar textos marabillosos coma este que acompaña á súa obra. Digamos que entre outras afeccións está a de ser "coleccionista de palabras". Día tras día, e coma unha verdadeira Penélope, ía tecendo ideas para homenaxear a Isaac. Logo volvía destecelas e de novo ganduxaba outra. Creaba e derrubaba as súas pezas nunha catarse creativa, cíclica, en ziczac, como cando se pican as lapelas das chaquetas de bo xenero ou d...
Ler máis