Para Isaac chegou unha manda caribeña da man de Manuel Álvarez Fuentes

Isaac Díaz Pardo (foto: Anxo Iglesias)
Para Isaac arribou unha manda caribeña da man do poeta galego-cubano Manuel Álvarez Fuentes. "O Bardo da Colectividade Galega na Habana", como o adoitan coñecer, é un verdadeiro intelectual e autor prolífero que, malia non ter nado no noso país, conta cunha produción cultural en idioma galego máis ca significativa.

Dos once títulos que lle coñecemos, dez están escritos en galego, un deles con limiar do escritor Carlos Loureiro Rodríguez e portada de Héitor Picallo. 

A súa poesía deste membro da Unión de Escritores e Artistas de Cuba poderíamola cualificar de laudaria, saudosista se queremos tamén, política e tantas veces de combate en contra das inxustizas sociais. 


O compromiso co seu país natal quedou demostrado, así como tamén co noso, e bo testemuño disto son os versos que, ao chamo do "Alento Esbravexo", lle entrega en ofrenda a Isaac Díaz Pardo acompañados da respectiva composición musical, outrosí da súa autoría. Beizóns prezado poeta e prezado amigo.


Aproveitamos a ocasión para informar, da man do propio autor, da súa vida e obra.







Comentarios

  1. Pilar Sampedro6 de outubro de 2020, 07:22

    Manuel, como podemos agradecer que un cubano escriba en galego cando aquí non todo o mundo (quen dixo "todo"?) o fai?
    Como agradecer un galego con aires caribeños, uns versos que se entrelazan coas cantigas medievais (de cando tiñamos un rei que collía o arado), unhas pakabras dedicadas a Isaac, o noso emblema, o home que levaba o país nos seus ollos?

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

Por ti, Isaac, volveriámolo facer!

Imaxe
Poñerse diante do teclado do ordenador para escribir algo que non queriamos facer, xusto hoxe, íase demorando instante tras instante, co morder das unllas, o trabar dos dentes e unha barra espaciadora que só escribía silencios en liña. É abondo complicado poñer o fecho a un proxecto que, agora mesmo, lanzamos hai 10 meses. O 7 de xullo de 2020 abríase a porta deste forno de ideas, aínda que tres meses antes -e a lume maino, coas mans do país entregando esforzo- xa se estivera a quecer o fogar.  O día 9 faciamos un chamamento público a participar neste proxecto, no gustamos de recibir centos de colaboracións (hoxe suman 263) elaboradas por ducias e ducias de particulares (sociedade consciente, civil e activa), artistas plásticos e persoas do mundo da escrita. Polo que nese xullo, incluso antes de conmemorar o centario do nacemento de Isaac, saía a nosa primeira fornada, dende un blogue sinxelo, que ao longo de máis de corenta semanas espallou afectos, ideas fugantes e pezas marabillosas
Ler máis

Loli Suárez e un café con Isaac

Imaxe
Loli Suárez realizou esta instalación para lembrar as tonalidades da cerámica de Sargadelos, ese tons caligráficos da nosa epiderme cultural, sensíbel e con recendo a memoria que non esquece. Certo é que nela aparecen pezas desa fábrica, outrora rexida con ímpeto (pero sobre todo con xenerosidade) por Isaac Díaz Pardo. Porque esas alfaias azuis e brancas (abandeiradas no celeste) combinan moi ben co verde da Terra (da Nosa Terra!) dende a que se respira aínda hoxe a ánima imperecedoira daquel que veu ao mundo na Casa da Tumbona. Canda esta peza, un correo da súa autora advirte do seguinte: " Boa tarde! Achégovos a miña pequena homenaxe a Isaac Díaz Pardo. A foto é unha síntese do que el representa na miña vida e, sobre todo, dende que empecei a ler sobre el e Luís Seoane. Agradezo moito, moito esta inciativa. Unha aperta ben forte (...). María Dolores Suárez Baltasar ". Sinceramente, dende o Alento Esbravexo gustamos de instalacións tan xeitosas e acaídas como a que aquí se e
Ler máis

Ana de Vilatuxe, Isaac e a tecelá de soños

Imaxe
Véxote... (peza de Ana de Vilatuxe) Das terras de Lalín vén a manda de hoxe, unha manda elaborada por unha das compoñentes do Alento Esbravexo, de aí que o que se poida dicir dela sempre vai saber a pouco. Chámase Ana Iglesias Otero, mais para todo o mundo é Ana de Vilatuxe: nas súas costas gusta de levar o estandarte das orixes e da palabra versificada en celeste. Véxote...   (peza de Ana de Vilatuxe) Ana é unha persoa arteira e artista, pois tanto lle dá á costura coma á creatividade téxtil, tanto lle dá á recompilación de expresións tipicamente galegas como a redactar textos marabillosos coma este que acompaña á súa obra. Digamos que entre outras afeccións está a de ser "coleccionista de palabras". Día tras día, e coma unha verdadeira Penélope, ía tecendo ideas para homenaxear a Isaac. Logo volvía destecelas e de novo ganduxaba outra. Creaba e derrubaba as súas pezas nunha catarse creativa, cíclica, en ziczac, como cando se pican as lapelas das chaquetas de bo xenero ou d
Ler máis