De Pepa Nieto a Isaac Díaz Pardo

A Forza do Tempo (autora: Pepa Nieto)

Pepa Nieto é desas artistas que tanto nos ilustra coa plástica coma co verso, que lle asigna temperamento ao aceiro como dozura á palabra. Velaquí nos entrega unha súa escultura titulada A Forza do Tempo, na que o diálogo entre a liña e a curva, o ángulo e a esfera non se fan agresivos nin pugnan entre si. Quizais queira insinuar que os opostos tamén son compatíbeis. Pero, amais disto, facilita un poema (vertido ao galego por Miro Villar), que se mergulla no campo da arte, porque para esta autora a palabra e a materia non son casuais, conviven en simbiose e harmonía, son complementarias, como tamén o foron para Isaac Díaz Pardo, a quen lle dedica ambas composicións. Aquí quedan para todas e todos.

Non é casualidade
o exquisito acento das túas mans
que chega como amante ás miñas pupilas
máis aló das mortes solitarias
e a túa morte.

Que é o teu sangue clarísimo o esteo
sobre o papel que escribo
tantas veces o teu nome como morro.
Son esas noites que aínda soñas,
que aínda a túa imaxe vexo como viva
nos vellos periódicos de daquela.

E regreso a unhas mans
que me chegan ausentes
a través dos teus voos.
Unha historia
que aínda morrendo nace.

E é que todo está aí
como a choiva que te chora,
todo sen deter xamais o teu ronsel.
Todo a permanecer
na retina dos meus ollos
onde amoreo as palabras
e a túa arte.

                                              Pepa Nieto