Xosé Antonio Arias (Xermolos), Isaac e unha ducia de monllos

Unha ducia de monllos no medeiro (peza de Xosé Antonio Arias)

Falar da Asociación Xermolos da Terra Chá é ter que afirmar que existe un colectivo humano que foi que de dinamizar, por enriba das institucións e as administracións públicas, un concello e incluso unha bisbarra. Esta nace en 1977 ao se reunir un grupo de rapazas e rapaces ao redor dunha persoa non só especial, senón incluso necesaria, como é Afonso Blanco Torrado, de quen temos falado en non poucas ocasións. As persoas que xa peiteamos cabelos ruzos non podemos ignorar aquel "Galicia canta ó neno", certame poético de nadal que foi o preámbulo deste colectivo. Logo de arrincar con forza, nace o Festival de Pardiñas (1980) que aínda na actualidade se celebra, xermolan libros, agroman revistas, agrelan actos e concursos... e todo tendo á lingua como codia e cerna. 

En 1987 homenaxéase dende este colectivo ao poeta Xosé María Díaz Castro (autor de Nimbos e da famosa composición "Penélope"). Con el, e ao longo de moitos anos, colaboran numerosas persoas do mundo da escrita, referencias ineludíbeis da literatura contemporánea e do compromiso con este país que tamén intentou erguer Isaac, malia todos os atrancos, pegas e estorbos... malia tecer e destecer o que xa era un pano ou unha tea feita.

Da Asociación Cultural Xermolos forma parte Xosé Antonio Arias, que nos trae unha peza pictórica (en branco e azul) que rememora ao noso homenaxeado: "Unha ducia de monllos no medeiro. En homenaxe a Don Isaac Díaz Pardo no centenario do seu nacemento".

Mil grazas Xosé Antonio, saúdos á familia chairega que sempre ben nos acolle e sempre ben nos convida a estarmos, sermos e vivirmos dende o país.

Cómpre deixar pegadas firmes no camiñar, non borrar as pasadas dun compromiso patrio para non sermos lameiro, borralla ou continuar co oficio frustrante de Penélope (tecer e destecer, cardar a la da memoria e esfiañala de novo).


Penélope

UN PASO adiante i outro atrás, Galiza,
i a tea dos teus sonos non se move.
A espranza nos teus ollos se esperguiza.
Aran os bois e chove.

Un bruar de navíos moi lonxanos
che estrolla o sono mol como unha uva.
Pro ti envólveste en sabas de mil anos,
i en sonos volves a escoitar a chuva.

Traguerán os camiños algún día
a xente que levaron. Deus é o mesmo.
Suco vai, suco vén, Xesús María!,
e toda a cousa ha de pagar seu desmo.

Desorballando os prados coma sono,
o Tempo vai de Parga a Pastoriza.
Vaise enterrando, suco a suco, o Outono.
Un paso adiante i outro atrás, Galiza!

Xosé María Díaz Castro 
(Nimbos, 1961)


Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

Por ti, Isaac, volveriámolo facer!

Imaxe
Poñerse diante do teclado do ordenador para escribir algo que non queriamos facer, xusto hoxe, íase demorando instante tras instante, co morder das unllas, o trabar dos dentes e unha barra espaciadora que só escribía silencios en liña. É abondo complicado poñer o fecho a un proxecto que, agora mesmo, lanzamos hai 10 meses. O 7 de xullo de 2020 abríase a porta deste forno de ideas, aínda que tres meses antes -e a lume maino, coas mans do país entregando esforzo- xa se estivera a quecer o fogar.  O día 9 faciamos un chamamento público a participar neste proxecto, no gustamos de recibir centos de colaboracións (hoxe suman 263) elaboradas por ducias e ducias de particulares (sociedade consciente, civil e activa), artistas plásticos e persoas do mundo da escrita. Polo que nese xullo, incluso antes de conmemorar o centario do nacemento de Isaac, saía a nosa primeira fornada, dende un blogue sinxelo, que ao longo de máis de corenta semanas espallou afectos, ideas fugantes e pezas marabill...
Ler máis

Xoán Andrade, Isaac Díaz Pardo e o Laboratorio de Formas

Imaxe
Laboratorio de Formas  (Xoán Manuel Andrade) As súas publicacións téñense visto nun bo número de xornais e semanarios, como aquela emblemática A Nosa Terra . Porén, na actualidade o seu humor gráfico tamén se ten lanzado dende cabeceiras como Sermos Galiza , Nós Diario e La Región , sen excluír a CIG-Ensino . Amais diso, algúns materiais de tipo pedagóxico e educativo vén a luz en varios medios. Este é, a grandes trazos, o quefacer habitual de Xoán Manuel Andrade Vidal, pero este labor artístico no exclúe a súa profesión docente e que se mergulle de cando en vez na investigación rigorosa. Queremos lembrar, entre outros estudos, aquel no que aborda a historia do coñecido Globo de Bentanzos dende a perspectiva do humor gráfico (publicado no Anuario Brigantino ). E aínda que ilustrou algún deses globos de papel, tamén quere entregarnos o seu tributo-homenaxe a Isaac Díaz Pardo. Comenta Xoán Andrade que a caricatura que nos presenta comezouna cun bocexo en papel e que, logo de tela ac...
Ler máis

Ana de Vilatuxe, Isaac e a tecelá de soños

Imaxe
Véxote... (peza de Ana de Vilatuxe) Das terras de Lalín vén a manda de hoxe, unha manda elaborada por unha das compoñentes do Alento Esbravexo, de aí que o que se poida dicir dela sempre vai saber a pouco. Chámase Ana Iglesias Otero, mais para todo o mundo é Ana de Vilatuxe: nas súas costas gusta de levar o estandarte das orixes e da palabra versificada en celeste. Véxote...   (peza de Ana de Vilatuxe) Ana é unha persoa arteira e artista, pois tanto lle dá á costura coma á creatividade téxtil, tanto lle dá á recompilación de expresións tipicamente galegas como a redactar textos marabillosos coma este que acompaña á súa obra. Digamos que entre outras afeccións está a de ser "coleccionista de palabras". Día tras día, e coma unha verdadeira Penélope, ía tecendo ideas para homenaxear a Isaac. Logo volvía destecelas e de novo ganduxaba outra. Creaba e derrubaba as súas pezas nunha catarse creativa, cíclica, en ziczac, como cando se pican as lapelas das chaquetas de bo xenero ou d...
Ler máis