Manolo Figueiras, Isaac, Seoane e Bos Aires

Isaac e Luis en Buenos Aires (taboa de Manolo Figueiras)

Sobre táboa e en técnica mixta chega esta obra de importantes dimensións, concretamente de 52 por 40 centímetros. O seu autor, Manolo Figueiras, nado en México pero criado en Ourense, é un pintor moi recoñecido cando menos no panorama galego, tanto é así que houbo alguén que no seu día o cualificou de "humanista". 

Gusta moito de elaborar pezas que recrean un cadro clásico dentro do seu propio lenzo-xanela ("cadro dentro do cadro"), polo que achega novas lecturas -interpretacións, chiscadelas, suxestións- de teas clásicas do renacemento, das vangardas... Alén disto, resulta ser un apaixoado do retrato, mais con visións por veces psicanalíticas, de aí que incite a se mergullar en diálogos ás veces críticos (e incluso crípticos), ás veces surrealistas e, por que non!, tamén obvios...

Múltiples son as técnicas que emprega, chegando incluso ao apoixoante e difícil universo do gravado. Recomendamos, a este respecto, a serie de Edipo e a esfinxe (2016), mais queremos traer até aquí a obra Os contos da avoa Pepa (2019), de Francisco X. Fernández Naval, da que Manolo Figueiras é o seu ilustrador. Algún catálogo das súas mostras conta con textos de Mercedes Rozas, analizadas dende un punto de vista profesional e profundo. 

Porén, hoxe achegamos a súa obra Isaac e Luis en Buenos Aires, na que recrea unha escena cotiá nun café bonaerense onde puideron coincidir ambos artistas. Siluetas desdebuxadas no fondo do lenzo, axedrezado no chan para simular as baldosas (e certa perspectiva aérea), desproporción dos elementos auxiliares (cadeiras, mesas, louza...) co obxecto de resaltar os protagonistas e un bosquexo sobre papel que, o mestre de Sargadelos, comeza a trazar con pulso firme... é o que de principio nos entrega esta fantástica obra de Manolo Figueiras que, sen dúbida, precisa de varias lecturas máis para tirarmos conclusións -cando menos- un pouco máis precisas e atinadas. Ocres, torrados, grises azulados, cores tella... constutúen a paleta deste mestre das artes plásticas actuais.

Beizóns e mil parabéns dende o Alento Esbravexo.

Isaac e Luis en Buenos Aires (taboa de Manolo Figueiras)


Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

Por ti, Isaac, volveriámolo facer!

Imaxe
Poñerse diante do teclado do ordenador para escribir algo que non queriamos facer, xusto hoxe, íase demorando instante tras instante, co morder das unllas, o trabar dos dentes e unha barra espaciadora que só escribía silencios en liña. É abondo complicado poñer o fecho a un proxecto que, agora mesmo, lanzamos hai 10 meses. O 7 de xullo de 2020 abríase a porta deste forno de ideas, aínda que tres meses antes -e a lume maino, coas mans do país entregando esforzo- xa se estivera a quecer o fogar.  O día 9 faciamos un chamamento público a participar neste proxecto, no gustamos de recibir centos de colaboracións (hoxe suman 263) elaboradas por ducias e ducias de particulares (sociedade consciente, civil e activa), artistas plásticos e persoas do mundo da escrita. Polo que nese xullo, incluso antes de conmemorar o centario do nacemento de Isaac, saía a nosa primeira fornada, dende un blogue sinxelo, que ao longo de máis de corenta semanas espallou afectos, ideas fugantes e pezas marabill...
Ler máis

Xoán Andrade, Isaac Díaz Pardo e o Laboratorio de Formas

Imaxe
Laboratorio de Formas  (Xoán Manuel Andrade) As súas publicacións téñense visto nun bo número de xornais e semanarios, como aquela emblemática A Nosa Terra . Porén, na actualidade o seu humor gráfico tamén se ten lanzado dende cabeceiras como Sermos Galiza , Nós Diario e La Región , sen excluír a CIG-Ensino . Amais diso, algúns materiais de tipo pedagóxico e educativo vén a luz en varios medios. Este é, a grandes trazos, o quefacer habitual de Xoán Manuel Andrade Vidal, pero este labor artístico no exclúe a súa profesión docente e que se mergulle de cando en vez na investigación rigorosa. Queremos lembrar, entre outros estudos, aquel no que aborda a historia do coñecido Globo de Bentanzos dende a perspectiva do humor gráfico (publicado no Anuario Brigantino ). E aínda que ilustrou algún deses globos de papel, tamén quere entregarnos o seu tributo-homenaxe a Isaac Díaz Pardo. Comenta Xoán Andrade que a caricatura que nos presenta comezouna cun bocexo en papel e que, logo de tela ac...
Ler máis

Ana de Vilatuxe, Isaac e a tecelá de soños

Imaxe
Véxote... (peza de Ana de Vilatuxe) Das terras de Lalín vén a manda de hoxe, unha manda elaborada por unha das compoñentes do Alento Esbravexo, de aí que o que se poida dicir dela sempre vai saber a pouco. Chámase Ana Iglesias Otero, mais para todo o mundo é Ana de Vilatuxe: nas súas costas gusta de levar o estandarte das orixes e da palabra versificada en celeste. Véxote...   (peza de Ana de Vilatuxe) Ana é unha persoa arteira e artista, pois tanto lle dá á costura coma á creatividade téxtil, tanto lle dá á recompilación de expresións tipicamente galegas como a redactar textos marabillosos coma este que acompaña á súa obra. Digamos que entre outras afeccións está a de ser "coleccionista de palabras". Día tras día, e coma unha verdadeira Penélope, ía tecendo ideas para homenaxear a Isaac. Logo volvía destecelas e de novo ganduxaba outra. Creaba e derrubaba as súas pezas nunha catarse creativa, cíclica, en ziczac, como cando se pican as lapelas das chaquetas de bo xenero ou d...
Ler máis