Francisco Pazos lembra a obra de Isaac Díaz Pardo

Cunca (obra de Francisco Pazos)

Seguir a traxectoria cultural e produtiva de Francisco Pazos é algo que nos vai subministrando vitaminas. Coñecer dos seus guerreiros confeccionados a partir de golpes secos e decididos no granito ou ben fundidos en bronce fai que admiremos a súa obra. 

Guerreiros en Fefiñáns
(obras de Francisco Pazos)

Non hai moito, un batallón de pacíficos guerreiros ocuparon a Praza de Fefiñáns e alí se instalaron capitaneados por un gaiteiro pétreo non para reivindicar as armas senón, baixo a nosa atenta mirada, liderar unha loita a prol da cultura, a verdadeira, esa que se ganduxa dende as agullas das redeiras até a última persoa que é quen de erguer un edificio de vangarda con esencia e espírito galegos (lembramos o IGI, lembramos o Museo Carlos Maside, Cervo, Sada... e outros continentes e contidos).

E Francisco Pazos entra dentro desa categoría, das persoas creadoras que -beben das fontes do país-  elaboran monumentos para a nosa fachenda. Como non estarmos felices e satisfeitos ao contemplarmos a Fiestra do Atlántico instalada na Coruña? Un óculo inmenso que en certo grao nos recorda á Fiestra Valdeira de Rafael Dieste... Porén, esta non está baldeira nin carente de contidos, pois a paisaxe, o mar bravo, é marco, lenzo e escenario dunha poesía cicelada no granito.

Esa mesma filosofía é a que trae a peza que Francisco Pazos entrega para honrar a Isaac Díaz Pardo, unha cunca baleirada no granito pero para nada opaca en significados, ferida pero viva, queima pero que terma da cor e da forma... O propio autor sinala dela o seguinte: "Onde acougan os zumes agardando beizos devezosos que biquen a veirada. Cando de infindos croques xa esnaquizada, xusto é compoñela e remendala como tributo ben merecido".

A peza elaborada a propósito para conmemorar o nacemento -centenario- de Isaac lembra un vaso antigo, quixais prehistórico, inspirado nas mesmas augas nas que beberon Isaac Díaz Pardo e Luís Seoane cando decidiron fundar o Laboratorio de Formas (1963) e as restantes realidades e creacións dun pais aínda por erguer.

Beizóns, mestre, e que o cicel siga a gravar as liñas da nosa historia.

Cunca (obra de Francisco Pazos)