Eva Teixeiro, Díaz Pardo e tinta azul

Festa na cociña (obra de Eva Teixeiro)


"Son Eva Teixeiro, argalleira da escrita e do debuxo, tecendo adoito terra, lingua, muller, arte e memoria. A cultura e a lectura dánme a vida. Contribúo á manda como xusta homenaxe a quen me encheu os ollos de nena coas ilustracións de Memorias dun neno labrego ou Terra Chá, e me fixo imaxinar unha bandeira con outro azul". Así comeza a presentación da manda de hoxe. Diariamente e dende hai máis de medio ano, vimos de publicar neste blogue un gurgullo de poesía, arte, narrativa, música, ensaio... que conmemora a imaxe, traxectoria, forza e ronsel de Isaac Díaz Pardo. Porque del procede a forza deste Alento, un airiño cálido que enche de creatividade e émulo e estímulo a vida de moitas persoas galegas.

Festa na cociña
(obra de Eva Teixeiro)
Eva Teixeiro, a artista que facilita a manda de hoxe, elaborou un debuxo que titula 'Festa na cociña' e que foi realizado -en tinta sobre papel- nun 1993 que xa vemos un tanto lonxe, xusto un ano despois de ser nomeado Isaac Doctor Honoris Causa pola Universidade de Santiago de Compostela. Eva, sinala que lle parece a súa obra moi acaída "como referencia á presenza dos deseños" de Díaz Pardo "en moitos fogares galegos, en pezas de uso cotián". Tamén engade: "Canto agarimo debullado nos convites, canta beleza espallada entre o pobo".

Por se isto fose pouco, a autora achega unha composición poética que titula "Homenaxe sentinela". Dende os seus versos percorre a traxectoria daquel que naceu na casa da Tumbona e subliña, asemade, o seu 'facer país' en moitas frontes e ao mesmo tempo. "A primeira parte construína con verbas del, recollidas en distintas novas de prensa; na segunda, tentei recrear a súa figura dende a memoria da colectividade", lembra a súa autora.

Perante tanta creatividade e agarimo só nos resta agradecer esa fervenza de xenerosidade que loa a Isaac. Beizóns e, coa tinta, ganduxemos palabras ou siluetas bailadoras.

HOMENAXE SENTINELA

A Isaac Díaz Pardo,
in memoriam

Dicíase
militante da memoria
conservador libertario
recompilador de cousas
nas que traballaron moitos

Nós dicimos
nunca dar a esquecemento
semente de liberdade
lumieira da cultura
aperta de pobo e arte
viraventos da Galiza
azul soño colectivo

                                     Eva Teixeiro, 2020.

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

Loli Suárez e un café con Isaac

Imaxe
Loli Suárez realizou esta instalación para lembrar as tonalidades da cerámica de Sargadelos, ese tons caligráficos da nosa epiderme cultural, sensíbel e con recendo a memoria que non esquece. Certo é que nela aparecen pezas desa fábrica, outrora rexida con ímpeto (pero sobre todo con xenerosidade) por Isaac Díaz Pardo. Porque esas alfaias azuis e brancas (abandeiradas no celeste) combinan moi ben co verde da Terra (da Nosa Terra!) dende a que se respira aínda hoxe a ánima imperecedoira daquel que veu ao mundo na Casa da Tumbona. Canda esta peza, un correo da súa autora advirte do seguinte: " Boa tarde! Achégovos a miña pequena homenaxe a Isaac Díaz Pardo. A foto é unha síntese do que el representa na miña vida e, sobre todo, dende que empecei a ler sobre el e Luís Seoane. Agradezo moito, moito esta inciativa. Unha aperta ben forte (...). María Dolores Suárez Baltasar ". Sinceramente, dende o Alento Esbravexo gustamos de instalacións tan xeitosas e acaídas como a que aquí se e
Ler máis

Ana de Vilatuxe, Isaac e a tecelá de soños

Imaxe
Véxote... (peza de Ana de Vilatuxe) Das terras de Lalín vén a manda de hoxe, unha manda elaborada por unha das compoñentes do Alento Esbravexo, de aí que o que se poida dicir dela sempre vai saber a pouco. Chámase Ana Iglesias Otero, mais para todo o mundo é Ana de Vilatuxe: nas súas costas gusta de levar o estandarte das orixes e da palabra versificada en celeste. Véxote...   (peza de Ana de Vilatuxe) Ana é unha persoa arteira e artista, pois tanto lle dá á costura coma á creatividade téxtil, tanto lle dá á recompilación de expresións tipicamente galegas como a redactar textos marabillosos coma este que acompaña á súa obra. Digamos que entre outras afeccións está a de ser "coleccionista de palabras". Día tras día, e coma unha verdadeira Penélope, ía tecendo ideas para homenaxear a Isaac. Logo volvía destecelas e de novo ganduxaba outra. Creaba e derrubaba as súas pezas nunha catarse creativa, cíclica, en ziczac, como cando se pican as lapelas das chaquetas de bo xenero ou d
Ler máis

Por ti, Isaac, volveriámolo facer!

Imaxe
Poñerse diante do teclado do ordenador para escribir algo que non queriamos facer, xusto hoxe, íase demorando instante tras instante, co morder das unllas, o trabar dos dentes e unha barra espaciadora que só escribía silencios en liña. É abondo complicado poñer o fecho a un proxecto que, agora mesmo, lanzamos hai 10 meses. O 7 de xullo de 2020 abríase a porta deste forno de ideas, aínda que tres meses antes -e a lume maino, coas mans do país entregando esforzo- xa se estivera a quecer o fogar.  O día 9 faciamos un chamamento público a participar neste proxecto, no gustamos de recibir centos de colaboracións (hoxe suman 263) elaboradas por ducias e ducias de particulares (sociedade consciente, civil e activa), artistas plásticos e persoas do mundo da escrita. Polo que nese xullo, incluso antes de conmemorar o centario do nacemento de Isaac, saía a nosa primeira fornada, dende un blogue sinxelo, que ao longo de máis de corenta semanas espallou afectos, ideas fugantes e pezas marabillosas
Ler máis