Antom Labranha, a matemática e Isaac Díaz Pardo

Pois abofé que si... En certo xeito é ben complicado clasificarmos as mandas en base a contidos, datas de entrega, compatibilidades de xénero, temáticas, xeografías das que proceden estes agasallos, grupos humanos que facilitan unha peza conxunta... Mais, agardamos que as persoas colaboradoras saiban desculpar estas "máculas" no medio da porcelana familiar.

Do que non hai dúbida é do agarimo co que as persoas colaboradoras ganduxan ou erguen as súas mandas, algunhas profundas dende o razonamento filosófico -e incluso matemático-, outras sinxelas dende o día a día, dende o cotiá, o que habita nos mundos persoais de cadaquén. Desta volta, chegou a quenda de Antom Labranha, un profesor de ensino secundario e doutor en matemáticas, que foi quen de sintetizar seis pezas de Sargadelos dende aspectos xeométricos e dende o universo dos números, ese infinito que nos liga coma un umbilical ao eterno, ás proporcións (aureas), a Fibonacci, ao número Pi e a aspectos que teñen que ver coa simplicación das formas á hora de seren confeccionadas polo caolín, a man (re)creadora, e a calor (tamén a humana). 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34...

Con Labranha descubriremos aspectos que poucas persoas temos reparado nelas (incluso nós tamén), pero que son imprescindíbeis para comprender o relato que Isaac nos deixa en forma de plástica. Porque o de Labranha é, sen dubida, un artigo (mellor dito, un breve ensaio) que entra en sinfonía co eterno, co cosmos e coa cerámica que sintetiza a realidade.

Beizóns, por tan marabilloso e necesario traballo! Beizóns, asemade, por achegarnos aspectos que entran dentro do campo da sutileza e dun eido fantástico para moitas e moitos de nós: a poética da xeometría matemática.

Saúde, e moito mar!

A harmonía matemática das formas: algúns exemplos na cerámica de Sargadelos

Outras colaboracións para esta homenaxe falarán polo miúdo da creación do Laboratorio de Formas e da súa relación coa Bauhaus. Agora, apenas unhas notas: Fundado na Arxentina, onde conflúen emigración e exilio, por Isaac Díaz Pardo e Luís Seoane alá polo 1963, xurde como un gran proxecto dinamizador do proceso de reconstrución da identidade galega no cal, entre outros moitos logros, destaca a recuperación da antiga fábrica de Sargadelos.

Neste pequeno artigo limitarémonos a reflectir unha serie de impresións da presenza engaiolante das “formas” nas figuras cerámicas elaboradas e do seu poder evocador e contextualizante.

Na natureza, e máis aínda nas construcións humanas, encontramos facilmente analoxías, por veces mesmo abraiantes, con multitude de conceptos matemáticos, de por si teóricos e abstractos. Foi dende esa perspectiva que hai un par de anos no IES San Clemente de Santiago de Compostela adherímonos ao Proxecto Internacional enREDadas para a “VII Semana de Educación Artística”, promovida pola

UNESCO. Desenvolvemos unha exposición fotográfica comentada que levaba o título de “A harmonía matemática das formas“, onde pretendíamos suscitar acompañamentos emocionais que transcendesen a percepción visual, de por si suxestiva e aliciante. Dalgunha maneira, poderíamos encontrar un gran paralelismo coas recreacións que as cerámicas de Sargadelos fan de diversos temas cultural e historicamente relevantes.

Vexamos, por exemplo, a representación que se fai da corna (bigornia) coa que as peixeiras anunciaban a súa chegada por lugares e aldeas da contorna, levando os cestos de peixe fresco na testa. Captar a xeometría elíptica dominante e suavizar as arestas para evocar definitivamente o mar, as oscilantes ondas azuis que nos transportan: unha “forma” directamente inspirada na natureza.

Antom Labranha

Preme na seguinte icona 

para descargar toda 

a manda de Antom

Labranha