DE HENRIQUE NEIRA PARA ISAAC

Isaac Díaz Pardo (foto extraída de: 
https://www.tmagazine.es/diseno/isaac-diaz-pardo/
 Xornalista, escritor, investigador, creador visual e historiador é Henrique Neira. Alén do seu labor docente, ten publicado unha manchea de libros e artigos, moitos deles vinculados coa historia, a música e a antropoloxía. 

E quixo compartir con todas as persoas de ben un seu poema que conmemora o centenario do nacemento de Isaac Díaz Pardo, a existencia dun xenio, oleiro e soñador, que aínda reside en NÓS. Velaquí os seus versos.

Isaac, I, fica así


Oín: é xenio,
o mínimo.
A terra carreta
aí, cerámicas, osa cima recia:
sal ensaiar raias nelas.
Soñaba xa baños:
a cor, a da roca,
azul luza.
É trofeo, oe, forte:
e se
Isaac o toca, así
asume musa,
lene materia, aire. Tamén el.
E velaí ía leve,
aire tras arteria.




Comentarios

  1. Pilar Sampedro3 de setembro de 2020, 04:57

    Un magnífico palíndromo!!!!!
    Así é Henrique, cando non escribe un artigo científico pode facer unha recolleita de literatura popular, realizar unha investigación sobre o tema que nunca terías pensado, un libro de viaxes ou de coñecemento dun medio de referencia... ou, pode escribir poesía, e nela buscar o máis difícil aínda, o que se lea do dereito e do revés e sempre igual. Quen dá máis?
    Todo iso dende Galicia e o galego. Un luxo.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

Loli Suárez e un café con Isaac

Imaxe
Loli Suárez realizou esta instalación para lembrar as tonalidades da cerámica de Sargadelos, ese tons caligráficos da nosa epiderme cultural, sensíbel e con recendo a memoria que non esquece. Certo é que nela aparecen pezas desa fábrica, outrora rexida con ímpeto (pero sobre todo con xenerosidade) por Isaac Díaz Pardo. Porque esas alfaias azuis e brancas (abandeiradas no celeste) combinan moi ben co verde da Terra (da Nosa Terra!) dende a que se respira aínda hoxe a ánima imperecedoira daquel que veu ao mundo na Casa da Tumbona. Canda esta peza, un correo da súa autora advirte do seguinte: " Boa tarde! Achégovos a miña pequena homenaxe a Isaac Díaz Pardo. A foto é unha síntese do que el representa na miña vida e, sobre todo, dende que empecei a ler sobre el e Luís Seoane. Agradezo moito, moito esta inciativa. Unha aperta ben forte (...). María Dolores Suárez Baltasar ". Sinceramente, dende o Alento Esbravexo gustamos de instalacións tan xeitosas e acaídas como a que aquí se e
Ler máis

Ana de Vilatuxe, Isaac e a tecelá de soños

Imaxe
Véxote... (peza de Ana de Vilatuxe) Das terras de Lalín vén a manda de hoxe, unha manda elaborada por unha das compoñentes do Alento Esbravexo, de aí que o que se poida dicir dela sempre vai saber a pouco. Chámase Ana Iglesias Otero, mais para todo o mundo é Ana de Vilatuxe: nas súas costas gusta de levar o estandarte das orixes e da palabra versificada en celeste. Véxote...   (peza de Ana de Vilatuxe) Ana é unha persoa arteira e artista, pois tanto lle dá á costura coma á creatividade téxtil, tanto lle dá á recompilación de expresións tipicamente galegas como a redactar textos marabillosos coma este que acompaña á súa obra. Digamos que entre outras afeccións está a de ser "coleccionista de palabras". Día tras día, e coma unha verdadeira Penélope, ía tecendo ideas para homenaxear a Isaac. Logo volvía destecelas e de novo ganduxaba outra. Creaba e derrubaba as súas pezas nunha catarse creativa, cíclica, en ziczac, como cando se pican as lapelas das chaquetas de bo xenero ou d
Ler máis

Por ti, Isaac, volveriámolo facer!

Imaxe
Poñerse diante do teclado do ordenador para escribir algo que non queriamos facer, xusto hoxe, íase demorando instante tras instante, co morder das unllas, o trabar dos dentes e unha barra espaciadora que só escribía silencios en liña. É abondo complicado poñer o fecho a un proxecto que, agora mesmo, lanzamos hai 10 meses. O 7 de xullo de 2020 abríase a porta deste forno de ideas, aínda que tres meses antes -e a lume maino, coas mans do país entregando esforzo- xa se estivera a quecer o fogar.  O día 9 faciamos un chamamento público a participar neste proxecto, no gustamos de recibir centos de colaboracións (hoxe suman 263) elaboradas por ducias e ducias de particulares (sociedade consciente, civil e activa), artistas plásticos e persoas do mundo da escrita. Polo que nese xullo, incluso antes de conmemorar o centario do nacemento de Isaac, saía a nosa primeira fornada, dende un blogue sinxelo, que ao longo de máis de corenta semanas espallou afectos, ideas fugantes e pezas marabillosas
Ler máis