De Elixio Vieites a Isaac Díaz Pardo
Elixio, na súa memoria, tráenos unha fotografía tremendamente simbólica e chea de información, malia seguir unha corrente minimalista na forma que, para nada, o é dende os contidos: resulta unha explosión informativa tras a simplicidade visual (ás veces tan complicada de acadar). Comenta o seguinte ao respecto:
"Facer que a arxila da terra se converta en cultura, identidade e riqueza.. Se cada un de nós collese un anaco de país e o transformase aportaría o seu gran de area ,e nunca mellor dito. De calquera materia pode xurdir o sublime".
Tamén engade:
"A foto foi sacada en posición cenital enriba da herba con Cámara Canon Eos 100. Vemos unha peza de Sargadelos, que está sempre con nós e adoita ter flores, Ao seu lado unha pedra granítica de cor branca que representaría a materia sen traballar. O contraste entre o primixenio telúrico e o elaborado culturalmente".
A teor disto, sobra calquera comentario.
As grazas nunca sobran... e hai que darllas a Elixio por tanto canto fai e de maneira tan caladiña, tapándose cos panos grises das tramioas ou co patrimonio case oculto.
ResponderEliminar