PILAR SAMPEDRO ESTENDE UNHA MANDA PARA ISAAC

Pilar Sampedro, grande impulsora de multitude de iniciativas culturais, membro dunha manchea de colectivos que navegan polos regos da identidade galega, da difusión da lectura e da igualdade de xénero, participa dende a palabra con este texto que busca colaborar na conmemoración do aniversario de Isaac.

Alén de formar parte de Alento Esbravexo e do colectivo Na Varanda, é autora de numerosos materiais didácticos, experta en literatura infantil, bibliotecas escolares e agasalla ao homenaxeado -e igualmente a todas e todos nós- con este fabuloso texto, sen dúbida poético, sen dúbida sentido e tinguido de valentía, e evidentemente que toca a febra do amor. Amais diso, fíxadevos con que composición tan fermosa ilustra as súas palabras!!!

"Se tivera que escoller unha icona
lembraría a moeda de pago á xente da cultura
o agasallo de voda
o detalle para que te lembres do país
o azul cobalto
que tivemos en cada casa:
a vaixela na cociña, os xogos de café, a figura do estante, os santos da Alba de Gloria, as caretas para a xente do teatro, as xoias de Mimina, as figas contra o mal de ollo, xerras coma cabezas, animais de toda especie e condición, mulleres co mundo na cabeza...
Aí estaba a Historia de Galicia en imaxes.
Seoane, o artista que para ser grande... só tería que ter nacido noutro lugar.
Díaz Pardo, o que quixo facer arte útil e levalo a todos os fogares; a nosa Bauhaus.
Dous homes, un universo. Unha empresa cultural. A iniciativa para facer propio o país.
Derrubouse o monte
Caemos na lama
Esborrallouse o edificio
Sucumbimos á miseria
Desprendeuse o ceo
E ficamos sendo un pouco máis nada
Precipitáronse as estrelas
Desapareceu a dignidade
Coma fantasmas vagamos cos valores investidos nunha bolsa de mesquindade.
A desventura e o fracaso que el veu cando estudou a historia do Marqués de Sargadelos, creador da Real Fábrica,
un erudito ilustrado,
linchado, coa turba asaltando a saqueando o seu.
Aínda así
recuperou a fábrica de louza
en Sargadelos,
a da triste memoria.  
A Sibila falara 
el sabía do fracaso dende os sombríos días do 36
cando lle asasinaran a aquel que lle plantou a estrela na fronte
e el tivera que fuxir con 16 anos
para non seguir o mesmo destino
que... só se demorou
porque tería que ser traizoado,
estaba marcado polo sino.
Nós contigo, Isaac,
agarrándonos á derrota
porque tamén cremos na posibilidade de construír o futuro.


                                                                                                                    Pilar Sampedro

Nos teus cen anos de existencia, despois de escoitar á que fai profecías, atendendo as  voces que demandan silenciosas".




Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

Ana de Vilatuxe, Isaac e a tecelá de soños

Imaxe
Véxote... (peza de Ana de Vilatuxe) Das terras de Lalín vén a manda de hoxe, unha manda elaborada por unha das compoñentes do Alento Esbravexo, de aí que o que se poida dicir dela sempre vai saber a pouco. Chámase Ana Iglesias Otero, mais para todo o mundo é Ana de Vilatuxe: nas súas costas gusta de levar o estandarte das orixes e da palabra versificada en celeste. Véxote...   (peza de Ana de Vilatuxe) Ana é unha persoa arteira e artista, pois tanto lle dá á costura coma á creatividade téxtil, tanto lle dá á recompilación de expresións tipicamente galegas como a redactar textos marabillosos coma este que acompaña á súa obra. Digamos que entre outras afeccións está a de ser "coleccionista de palabras". Día tras día, e coma unha verdadeira Penélope, ía tecendo ideas para homenaxear a Isaac. Logo volvía destecelas e de novo ganduxaba outra. Creaba e derrubaba as súas pezas nunha catarse creativa, cíclica, en ziczac, como cando se pican as lapelas das chaquetas de bo xenero ou d
Ler máis

Loli Suárez e un café con Isaac

Imaxe
Loli Suárez realizou esta instalación para lembrar as tonalidades da cerámica de Sargadelos, ese tons caligráficos da nosa epiderme cultural, sensíbel e con recendo a memoria que non esquece. Certo é que nela aparecen pezas desa fábrica, outrora rexida con ímpeto (pero sobre todo con xenerosidade) por Isaac Díaz Pardo. Porque esas alfaias azuis e brancas (abandeiradas no celeste) combinan moi ben co verde da Terra (da Nosa Terra!) dende a que se respira aínda hoxe a ánima imperecedoira daquel que veu ao mundo na Casa da Tumbona. Canda esta peza, un correo da súa autora advirte do seguinte: " Boa tarde! Achégovos a miña pequena homenaxe a Isaac Díaz Pardo. A foto é unha síntese do que el representa na miña vida e, sobre todo, dende que empecei a ler sobre el e Luís Seoane. Agradezo moito, moito esta inciativa. Unha aperta ben forte (...). María Dolores Suárez Baltasar ". Sinceramente, dende o Alento Esbravexo gustamos de instalacións tan xeitosas e acaídas como a que aquí se e
Ler máis

Por ti, Isaac, volveriámolo facer!

Imaxe
Poñerse diante do teclado do ordenador para escribir algo que non queriamos facer, xusto hoxe, íase demorando instante tras instante, co morder das unllas, o trabar dos dentes e unha barra espaciadora que só escribía silencios en liña. É abondo complicado poñer o fecho a un proxecto que, agora mesmo, lanzamos hai 10 meses. O 7 de xullo de 2020 abríase a porta deste forno de ideas, aínda que tres meses antes -e a lume maino, coas mans do país entregando esforzo- xa se estivera a quecer o fogar.  O día 9 faciamos un chamamento público a participar neste proxecto, no gustamos de recibir centos de colaboracións (hoxe suman 263) elaboradas por ducias e ducias de particulares (sociedade consciente, civil e activa), artistas plásticos e persoas do mundo da escrita. Polo que nese xullo, incluso antes de conmemorar o centario do nacemento de Isaac, saía a nosa primeira fornada, dende un blogue sinxelo, que ao longo de máis de corenta semanas espallou afectos, ideas fugantes e pezas marabillosas
Ler máis