HOMENAXE A ISAAC DÍAZ PARDO NO CENTENARIO DO SEU NACEMENTO (22 de agosto de 2020)

A mediados do mes de xuño, un grupo de persoas (Pilar Sampedro, David Otero, Héitor Picallo, Martiño Picallo, Maka Arca e Ana de Vilatuxe) decidimos levar adiante unha iniciativa que recollese a participación da sociedade civil para homenaxear a este home infinito, o home máis querido de Galicia, en palabras de Manolo Rivas.

Desde o primeiro momento proxectabamos unha homenaxe que consistiría, en principio, nunha exposición virtual aberta, na que puidesen participar xente do común e artistas recoñecidos de dentro e fóra de Galicia, con “mandas” de distintas temáticas, diferentes expresións artísticas, idades, procedencias... 

O 8 de xullo inaugúrase o blogue  (https://mandadepezasparaisaac.blogspot.com/) informando da proposta do colectivo Alento esbravexo e detallando as bases do proxecto.

A partir dese momento, o noso soño convértese en realidade: até nós van chegando pezas e máis pezas até arredor de 250: poesía, lembranzas, artigos xornalísticos, ensaios, vídeos, vídeo-poemas, cerámica, pintura, escultura, gravado, música, arte mural, pezas artesanais téxtiles, ourivaría etc.

E a homenaxe acada unha resonancia internacional cando nos chegan mandas do Xapón, Australia, Nova Zelandia, Cuba, Polonia, Bélxica, Francia… que se suman á iniciativa de honrar a Isaac nunha data tan memorábel.

Desde o 14 de xullo, cada día, vaise pendurando “unha peza” no blogue, seguindo determinados criterios: alternancia muller / home, individual / grupo, diferentes expresión artísticas (poesía / pintura / cerámica / fotografía…).

Dado o aluvión de mandas recibidas, estas, no sucesivo, iranse publicando día tras día. Desta maneira, a homenaxe terá continuidade ao longo do ano 2020 até pendurar a última das obras. Mentres facemos pública a listaxe de participantes para confirmar a chegada de todas as composicións, pedimos desculpas polos erros ou omisións involuntarios que puidésemos cometer e que só teñen unha causa: moito traballo e poucas mans. 

Facendo balanzo do número de participantes e da calidade dos traballos recibidos queda patente que aquén e alén do noso país contamos con moitas persoas artistas, coñecidas e na sombra, con auténtico (T)alento esbravexo.

Emporiso gustamos de afirmar que hai un país das marabillas que, de cando en cando, se amosa, como nesta ocasión, con toda a xenerosidade de quen dá sen agardar nada. Un país que nos enriquece, habitado por xente como Díaz Pardo.

Estamos seguros de que Isaac sentiríase profundamente emocionado e agradecido por tantas mostras de recoñecemento e afecto. Un desagravio, a modo de xustiza poética, ante a iniquidade que sufriu nos seus últimos anos.

Consideramos que é o noso deber perpetuar a memoria deste home excepcional e irrepetíbel. Como rezan os versos de Claudio Rodríguez Fer:

Porque se algo é mentira,

compañeiros,

é que morreu Isaac.

Preme

na imaxe para

consultares a listaxe

Un dos últimos fotogramas da documental titulado ISAAC 
Dirección: Xosé Abad