UN SONETO DE JULIO MONTES PARA ISAAC DÍAZ PARDO

Pomba (Sargadelos)

Julio Montes Santiago é quen de recordar o centenario de Isaac Díaz Pardo cunha fermosa composición poética, concretamente un soneto, que realiza ex professo para esta ocasión. O autor -médico internista en Vigo, poeta e escritor de libros moi interesantes que combinan a creación literaria coa medicina- malia non ser natural de Galiza agasállanos cuns sentidos versos escritos en galego. Velaquí a manda que entrega a Isaac.

O exiliado protector

A Isaac Díaz Pardo

        Voa, cara pombiña azul e branca

        cruzando pola noite estrelecida

        chorando pola terra tan ferida

        por un lúgubre terror que o pai arranca.

        Érguese a túa voz cálida e franca

        para avivar a Galicia tan durmida

        dunha ruda España tan esquecida   

        nunha noite de pedra que a estanca.

        Home bo, mostrando sempre xentileza

        inventas Formas novas de beleza,

        co teu nome bíblico escollido,

        Isaac revelaches a túa afouteza

        e estimulas en Galicia a braveza,

        deixando o íntimo exilio aborrecido.

Reflexións do propio autor sobre a súa composición

Pomba (Sargadelos)

Isaac Díaz Pardo sufriu un exilio interior e exterior. A pomba azul e branca, unha das figuras máis recoñecidas da fábrica de Sargadelos, sobrevoa estes exilios que levaron ó tráxico fusilamiento do seu pai Camilo Díaz Baliño e á súa partida a Arxentina. Pero Díaz Pardo recompúxose, e tras a súa volta, contemplou o ermo panorama cultural galego da posguerra, ante a indiferenza, cando non a hostilidade, da España franquista. Esqueceuse entón dos seus exilios, mudou nun home entrañábel pero de firmes conviccións e converteuse no mestre protector que, en proxectos como o Laboratorio de Formas ou as Ediciós do Castro, alentou incansablemente a Galicia para que espertase da súa longa noite de pedra. O poema de homenaxe a tan sobranceira figura está escrito nunha variante do soneto que introduciu en Galicia Ramón Cabanillas.