NO DÍA NACIONAL DE GALIZA, UN ALENTO ESBRAVEXO PARA ISAAC

Carroza alusiva ao Batallón Literario Compostelán.
Deseño de Camilo Díaz (ano 1932)
para conmemorar o Día Nacional de Galiza

As persoas que constituímos Alento Esbravexo queremos conmemorar este Día Nacional de Galiza tendo presente dúas figuras fundamentais do noso país: Isaac Díaz Pardo e Camilo Díaz Baliño. 

O primeiro deles, dende Sargadelos e Cerámicas do Castro, entregou (xunto con todo o seu equipo) un número moi significativo de emblemas galegos: "graais" protexidos polas cidades titulares das antigas sete provincias.

Camilo Díaz Baliño

Cartela para a carroza alusiva
á provincia de Ourense
Ademais esas pezas cerámicas, con cruces e cálices, non deixan de nos lembrar a aquel gran Camilo Díaz Baliño, pai de Isaac, asasinado en Palas de Rei un 14 de agosto de 1936. O mestre da cartelaría e escenografía galegas, artista plástico das Irmandades da Fala, adoitaba lanzar na primeira plana dalgúns xornais unha estampa -simbólica e icónica- para conmemorar o Día Nacional de Galiza.

Como non lembrar aquel proxecto do ano 1932 no que Camilo deseña unhas carrozas alegóricas para a "Gran Festa Galega do 25 de xullo en Santiago de Compostela"!

Divulgar a identidade dende os produtos cerámicos

Camilo Díaz Baliño, por Ksado
E esa tradición, inaugurada polos galeguistas, por Camilo Díaz e outras/os artistas galegos/as (pensemos tamén en Uxío Souto) serviu para crear ou, mellor dito, para reconstruír un "imaxinario colectivo" propiamente galego, o mesmo que Díaz Pardo e Seoane asumen como propio. Velaí que se manifeste en centos (quizais milleiros) de pezas cerámicas que recollen a nosa historia, a nosa memoria, a Nosa Terra. 

Oxalá esas efixies e emblemas na nosa nacionalidade (sic. nación) que decoran as casas de milleiros de galegas e galegos, as paredes de moitos despachos, os mobles de oficinas... se penduren na nosa ánima colectiva. Deste xeito han ser certificados dunha nosa identidade que se remonta máis aló do medievo, que se reencontra coa cultura Celta e conecta co tempo dos megalitos.


TERRÖ,Ö NOSÖ!!!

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

Ana de Vilatuxe, Isaac e a tecelá de soños

Imaxe
Véxote... (peza de Ana de Vilatuxe) Das terras de Lalín vén a manda de hoxe, unha manda elaborada por unha das compoñentes do Alento Esbravexo, de aí que o que se poida dicir dela sempre vai saber a pouco. Chámase Ana Iglesias Otero, mais para todo o mundo é Ana de Vilatuxe: nas súas costas gusta de levar o estandarte das orixes e da palabra versificada en celeste. Véxote...   (peza de Ana de Vilatuxe) Ana é unha persoa arteira e artista, pois tanto lle dá á costura coma á creatividade téxtil, tanto lle dá á recompilación de expresións tipicamente galegas como a redactar textos marabillosos coma este que acompaña á súa obra. Digamos que entre outras afeccións está a de ser "coleccionista de palabras". Día tras día, e coma unha verdadeira Penélope, ía tecendo ideas para homenaxear a Isaac. Logo volvía destecelas e de novo ganduxaba outra. Creaba e derrubaba as súas pezas nunha catarse creativa, cíclica, en ziczac, como cando se pican as lapelas das chaquetas de bo xenero ou d
Ler máis

Loli Suárez e un café con Isaac

Imaxe
Loli Suárez realizou esta instalación para lembrar as tonalidades da cerámica de Sargadelos, ese tons caligráficos da nosa epiderme cultural, sensíbel e con recendo a memoria que non esquece. Certo é que nela aparecen pezas desa fábrica, outrora rexida con ímpeto (pero sobre todo con xenerosidade) por Isaac Díaz Pardo. Porque esas alfaias azuis e brancas (abandeiradas no celeste) combinan moi ben co verde da Terra (da Nosa Terra!) dende a que se respira aínda hoxe a ánima imperecedoira daquel que veu ao mundo na Casa da Tumbona. Canda esta peza, un correo da súa autora advirte do seguinte: " Boa tarde! Achégovos a miña pequena homenaxe a Isaac Díaz Pardo. A foto é unha síntese do que el representa na miña vida e, sobre todo, dende que empecei a ler sobre el e Luís Seoane. Agradezo moito, moito esta inciativa. Unha aperta ben forte (...). María Dolores Suárez Baltasar ". Sinceramente, dende o Alento Esbravexo gustamos de instalacións tan xeitosas e acaídas como a que aquí se e
Ler máis

Por ti, Isaac, volveriámolo facer!

Imaxe
Poñerse diante do teclado do ordenador para escribir algo que non queriamos facer, xusto hoxe, íase demorando instante tras instante, co morder das unllas, o trabar dos dentes e unha barra espaciadora que só escribía silencios en liña. É abondo complicado poñer o fecho a un proxecto que, agora mesmo, lanzamos hai 10 meses. O 7 de xullo de 2020 abríase a porta deste forno de ideas, aínda que tres meses antes -e a lume maino, coas mans do país entregando esforzo- xa se estivera a quecer o fogar.  O día 9 faciamos un chamamento público a participar neste proxecto, no gustamos de recibir centos de colaboracións (hoxe suman 263) elaboradas por ducias e ducias de particulares (sociedade consciente, civil e activa), artistas plásticos e persoas do mundo da escrita. Polo que nese xullo, incluso antes de conmemorar o centario do nacemento de Isaac, saía a nosa primeira fornada, dende un blogue sinxelo, que ao longo de máis de corenta semanas espallou afectos, ideas fugantes e pezas marabillosas
Ler máis