Poñerse diante do teclado do ordenador para escribir algo que non queriamos facer, xusto hoxe, íase demorando instante tras instante, co morder das unllas, o trabar dos dentes e unha barra espaciadora que só escribía silencios en liña. É abondo complicado poñer o fecho a un proxecto que, agora mesmo, lanzamos hai 10 meses. O 7 de xullo de 2020 abríase a porta deste forno de ideas, aínda que tres meses antes -e a lume maino, coas mans do país entregando esforzo- xa se estivera a quecer o fogar. O día 9 faciamos un chamamento público a participar neste proxecto, no gustamos de recibir centos de colaboracións (hoxe suman 263) elaboradas por ducias e ducias de particulares (sociedade consciente, civil e activa), artistas plásticos e persoas do mundo da escrita. Polo que nese xullo, incluso antes de conmemorar o centario do nacemento de Isaac, saía a nosa primeira fornada, dende un blogue sinxelo, que ao longo de máis de corenta semanas espallou afectos, ideas fugantes e pezas marabillosas
A enxeñeira e escritora María Canosa gustou de lle entregar a Isaac Díaz Pardo un fermoso caligrama. Nel
bosquéxanse aquelas combinacións xeométricas, case espirais ou labirintos, que nos conectan coa cerámica
deseñada polo homenaxeado e, por extensión, coa iconografía ancestral da NosaTerra. Agardamos que vos resulte tan atractiva esta obra como nos pareceu a nós e
que vos animedes a descubrir o contido de composición tan íntima.
Comentarios
Publicar un comentario